Toen ik gister op school aankwam, zag ik tot mijn grote verrassing een pakje in mijn postvak liggen! Het bleek een cadeau van de Sint, met een gedicht:
Beste
Judith,
Sint
is heel trots op je leerlingen en jou,
want
zelf knoopte hij op school aan Grieks en Latijn geen touw,
al
kreeg hij dat uiteindelijk nog wel voor elkaar
-
een Sint die geen Latijn kan, is toch een beetje raar-
maar
jullie zijn werkelijk sterren in vertalen
en
leren zo ook nog de mooiste verhalen.
Er
is alleen één nadeel aan deze nieuwe tijd:
met
een mobiel of iPod ben je snel je aandacht kwijt.
Sint
ziet te vaak een leerling met zo’n rotding voor zijn neus,
dat
lijkt hem in de les een heel slechte keus.
Hij
zou dan willen roepen: ‘Doe dat toch niet, bij Zeus!’
maar
vanaf nu heb jij het redmiddel in huis.
Want
als voortaan een kind met zijn mobieltje spelen gaat,
dan
staat de juf gelijk met het woordenboek paraat.
Niet
voor een portie strafwerk, wel nee joh, ben je mal,
maar
omdat ze daarin dat ding opbergen zal.
Zo
is straks iedereen weer altijd bij de les
en
stijgen jullie cijfers hoog boven de zes!
Groeten van de Sint
Wat erin zat?
Een woordenboek Latijn? Maar dat heeft een lerares klassieke talen toch wel?
Ja, natuurlijk, een normaal woordenboek Latijn heb ik wel, en ook een andersom woordenboek en zelfs een spreekwoordenboek, maar dit woordenboek had ik toch nog niet:
Het is een kluisje! Om mobieltjes in op te bergen van leerlingen die ermee zitten te spelen tijdens de les. Die Sint snapt precies wat leraren nodig hebben. Dankuwel, Sinterklaas!